Οι συνθέσεις της έκθεσης στο Εβραικό Μουσείο Θεσσαλονίκης ξεκινούν με την μελέτη ιστορικών φωτογραφικών ντοκουμέντων. Κεντρικό τους θέμα αποτελεί η συγκέντρωση Εβραίων πολιτών της Θεσσαλονίκης στην πλατεία Ελευθερίας από τα στρατεύματα των Ναζί τον Ιούλιο του 1942.

Αρχικά ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ένα πλήθος – περίπου χίλιες – από μικρές ή και μικροσκοπικές φιγούρες ώστε να στήσει την αναπαράσταση του γνωστού ντοκουμέντου. Στη συνέχεια «χτίζει» το τοπίο με το πλήθος, προκειμένου, περνώντας μέσα από διάφορα στάδια, να καταλήξει στην παραισθητική ένταση ενός προειδοποιητικού εφιάλτη.

Κύριος οδηγός πλεύσης στο έργο αυτό είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ζωγράφος του στρατηγού Μακρυγιάννη συνέθεσε τα πλήθη του στα τοπία μάχης. Παράλληλα εκτίθεται μια σύνθεση πάνω στο σαδισμό του θεατή της βίας, με αναφορά στη θέαση των πρώτων κινηματογραφικών ντοκουμέντων.