Θόδωρος Δασκαλάκης
Ο Θόδωρος Δασκαλάκης γεννήθηκε στη Γερμανία από πολιτικούς πρόσφυγες το 1968. Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία του Μονάχου με τους κορυφαίους της εποχής. Από τότε ακολουθεί ένα μοναχικό εκφραστικό δρόμο περιγράφοντας πραγματικότητες που άπτονται της αληθείας. Μιας αλήθειας που υπάρχει πίσω από αυτές. Δεν αποτυπώνει τις φαινομενικότητες γιατί η γραφή του είναι ένα βήμα πιο μπροστά κι από την ίδια του τη ζωή χρησιμοποιώντας σχήματα και χρώματα αγωνιώντας να ερμηνεύσει το επέκεινα. Έχει αντιληφθεί πως συνυπάρχει με ένα παράλληλο σύμπαν που κάποια στιγμή ξεκλείδωσε την πόρτα του και βρέθηκε στο κέντρο του προσπαθώντας να αναγάγει τον κόσμο του από σχήμα σε έννοια. Η ζωγραφική του δεν είναι παρ’όλ’αυτά δυσανάγνωστη γιατί αντικρίζοντας την ο καθένας μας ποθεί μια τέτοια απόδραση και καταφυγή. Τα χρώματά του είναι δάνειο από τα εργαστήρια των παλιών μαστόρων της τέχνης και έτσι συνεχίζει να εκφράζεται μέχρι τώρα.

Φεβρουάριος 2017
Γιάννης Μπάχ Σπυρόπουλος

Ιωάννα Γκούμα
H Ιωάννα Γκούμα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με διάκριση για να συνεχίσει με μεταπτυχιακές σπουδές στο Royal College of Art στο Λονδίνο. «Η τέχνη της Ιωάννας Γκούμα βρίσκει τη γένεση της στην κατανόηση ότι η επιγραφική διαδικασία (the inscription process) είναι ένας τρόπος ανοίγματος σε διαφορετικούς κόσμους» γράφει ο καθηγητής Κριτικών και Ιστορικών Σπουδών στο Βασιλικό Κολλέγιο Τεχνών του Λονδίνου, Jonathan Miles. Η εικαστικός στις μονοτυπίες της δημιουργεί πολλαπλές διαφάνειες χρώματος μέσω της αλληλεπίδρασης των υλικών που χρησιμοποιεί. Οι γραμμές της είναι ίχνη στο χώρο και στο χρόνο. Η βαθειά παρατήρηση των γραμμών και των χρωματικών σημείων στο χαρτί απορροφά και βυθίζει το βλέμμα στο άπειρο που κρύβουν μέσα τους. Τα ίχνη γίνονται παλμοί, πυκνά διασυνδεμένοι μεταξύ τους, που εκπέμπουν στη συχνότητα των ορίων της ύλης και της αντιύλης. Η ποιητική στη δουλειά της, αναφέρει ο Miles, έγκειται στη σχέση μεταξύ απουσίας και παρουσίας. Στα έργα της μπορεί κάποιος να διακρίνει αφαιρετικές, οργανικές, υβριδικές φόρμες. Οι μορφές της αναδύονται μέσα από την αίσθηση παρά την αναγνώριση της ύπαρξης. Η ιδέα ότι το έργο τέχνης είναι στην ουσία ένας κόσμος από μόνο του έρχεται να βρει την εκπλήρωση της. Τα μικρά, τα δειλά και τα εφήμερα σημεία και ίχνη του χαρτιού γίνονται ένα memento mori, ένα ενθύμιο θανάτου. Η παροδικότητα είναι η πραγματική φύση της ζωής λέει με τα έργα της η Ιωάννα Γκούμα. Τα πάντα είναι γέννηση/ύπαρξη και θάνατος/ανυπαρξία σε μία αέναη κίνηση.
Επιμέλεια κειμένου Νίκη Παπασπύρου, Ιστορικός Τέχνης

Νίκος Βαρυτιμιάδης
Η δουλειά του Νίκου Βαρυτιμιάδη αποτελείται από ζωγραφική, μεταξοτυπία, φωτογραφία και κολάζ. Τις περισσότερες φορές τα έργα του έχουν κοινή θεματική αναφορά και παρουσιάζονται με ποικίλα μέσα. Στην έκθεση Recent Works παρουσιάζονται έργα του σε μουσαμά και σε χαρτί. Αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου συνόλου που πρωτίστως αποζητά την αναδόμηση της εικόνας μέσα από μια προσέγγιση βανδαλισμού. Η εικαστική του παραγωγή διερευνά την εμμονή της αυθεντικότητας και τις προεκτάσεις αυτής. Επικεντρώνεται στην ανάγκη της κατοχής κάποιου πράγματος, την υιοθέτηση κάποιας ιδέας και την ανάδειξη της υπογραφής. Η ανάδειξη αυτής της ταυτότητας και της επακόλουθης διάλυσής της συνιστά τον βασικό θεματικό πυλώνα που διέπει το έργο του.