Όλες και καμία εικόνα

Μια εννοιολογική επιτρεπτικότητα αφήνει την εξτένσιον του μυαλού του να πατάει θόλωση, όξυνση, απόκρυψη, επανεμφάνιση, βάσει ενός πρωτοκόλλου που κάθε φορά συναποφασίζει με το χέρι του. Διότι, βεβαίως, ο Νίκος Βαρυτιμιάδης είναι ένας περίπλοκος ζωγράφος, αλλά είναι ―πρωτίστως― ζωγράφος. Πατάει (με το πινέλο του) επανειλημμένα «κηλίδωση». Μέσω αυτής της ακολουθίας προσθαφαιρέσεων θορύβου στην πληροφορία, επιτρέπει την εμφάνιση της καταχωνιασμένης επιθυμίας του καθεδρικού και την προσωρινή κατάχωση του λανθάνοντος αντιστρόφου της, των εικόνων του αστυνομικού δελτίου.

Απόπειρα αποκηλίδωσης :

Στη σειρά με τις κινηματογραφικές αίθουσες, ο Hiroshi Sugimoto συμπύκνωνε μια ολόκληρη ταινία σε μία μόνη φωτογραφία, φωτογραφίζοντας την οθόνη με ανοικτό κλείστρο για όσο χρόνο διαρκούσε η προβολή της. Η επαλληλία των εικόνων κατέγραφε μεν την αλληλουχία τους, εξαφάνιζε όμως τις ίδιες σε μια μαγική λευκή οθόνη.

Στην περίπτωση Βαρυτιμιάδη, η άσπιλη εννοιολογική λογική, στον ανταγωνισμό της με την επιθυμία της χειρονομίας και την επιθυμία εν γένει, αποτυγχάνει να εμποδίσει την υποτροπή της μνήμης του χεριού. Ωστόσο, όταν οι αναδυόμενοι θραυσματικοί γραφισμοί τείνουν να δώσουν τη θέση τους σε θραυσματικές αφηγήσεις, η λογική ανακτά τον έλεγχο της χειρονομίας, η οποία ―στην αγωνία της να διαφυλάξει τις αναπαραστάσεις― τις μετατρέπει σε εξαίσιες macules*.

11.05.17

Δημήτρης Φράγκος

Ζωγράφος, Καθηγητής Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ.

* macule: κηλίδα στα γαλλικά · στην ορολογία των τεχνικών της εκτύπωσης (άριστος γνώστης των οποίων είναι ο Ν. Β.), το φύλλο χαρτιού, το οποίο ―έχοντας χρησιμεύσει σε διαδοχικές δοκιμαστικές εκτυπώσεις― καταλήγει στη μουντζούρα – καταγραφή του χρόνου και φορέα όλων των εικόνων.