In a series of recent paintings, Lia Kazakou shows fragments of human figures. The framing of the figures is peculiar. We do not get to see the full body, and in most cases the head of the person is left out, so that there is no facial expression to be read or psychological understanding to be formed. Instead, the attention is on the details of a dress, the expression that is inherent in a precisely-painted flower motif on a piece of clothing, or a close-up of a woman’s hair. There is hardly any skin visible, with the exception of hands. In multiple works, the hands seem very explicit, as if they are speaking a symbolic language, showing tension or ease or complication. The hands are, together with the posture of the figure, the only physical evidence in the paintings that could indicate something about the actual state of mind of the depicted person.

Lia Kazakou paints with a precise, old-masterly technique, which evokes a sense of time already past. And yet, the paintings seem to be the work of an artist who lives in our current era, and who also looks with a photographic eye at the world, as can be felt in the framing, the zoom in on details, and the artificial light that shines on some of the subjects. “I try to be precise and seductive,” the artist has remarked, and beauty is one of the features that draws the visitor into her work. Beauty does not come alone though; it is balanced with other characteristics, such as suspense, and a distanced look on the subjects, as well as the absence of a clear physical presence.

Lia Kazakou was born in 1980. She works and lives in Thessaloniki. She has showed her work in exhibitions in Athens, Thessaloniki, Heraklion, and Vienna. This is her second solo exhibition at Donopoulos Fine Arts

Σε μια σειρά πρόσφατων έργων ζωγραφικής η Λία Καζάκου παρουσιάζει αποσπάσματα ανθρώπινων μορφών. Η διαμόρφωση των φιγούρων είναι ιδιαίτερη. Δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε το πλήρες σώμα, και στις περισσότερες περιπτώσεις το κεφάλι του ατόμου έχει αποκλειστεί, έτσι ώστε δεν γίνεται εφικτή η ανάγνωση της έκφρασης του προσώπου , ούτε δυνατός ο σχηματισμός της ψυχολογικής του κατανόησης. Αντ ‘αυτού, η προσοχή έγκειται στις λεπτομέρειες ενός φορέματος, στην έκφραση που είναι εγγενής σε ένα λεπτομερώς ζωγραφισμένο μοτίβο λουλουδιών σε ένα κομμάτι ρούχου ή ένα κοντινό πλάνο των μαλλιών μιας γυναίκας. Μόλις που γίνεται ορατό κάποιο σημείο δέρματος με την εξαίρεση των χεριών. Σε πολλά από τα έργα φαίνεται σαν να μιλούν μια συμβολική γλώσσα που δείχνει ένταση ή ευκολία ή περιπλοκή. Μαζί με τη στάση της μορφής, τα χέρια είναι η μοναδική φυσική απόδειξη που θα μπορούσε να επισημαίνει κάτι για την πραγματική νοητική κατάσταση του απεικονιζόμενου ατόμου.

Η Λία Καζάκου ζωγραφίζει με μια τεχνική ακρίβειας που παραπέμπει σε παλαιούς δασκάλους της ευρωπαϊκής τέχνης και προκαλεί μια αίσθηση του χρόνου που ήδη ανήκει στο παρελθόν. Και όμως, οι πίνακες δείχνουν να αποτελούν το έργο ενός καλλιτέχνη που ζει στη σημερινή μας εποχή και που επίσης κοιτάζει με μια φωτογραφική ματιά τον κόσμο, όπως μπορεί να γίνει αισθητό στη σύνθεση, στην εστίαση σε λεπτομέρειες και το τεχνητό φως που λάμπει πάνω σε ορισμένα από τα θέματα. “Προσπαθώ να είμαι ακριβής και σαγηνευτική”, η καλλιτέχνιδα έχει παρατηρήσει, και η ομορφιά είναι ένα από τα γνωρίσματα που έλκουν τον επισκέπτη στη δουλειά της. Ωστόσο η ομορφιά δεν ενεργεί αυτόνομα. Εξισορροπεί με άλλα χαρακτηριστικά όπως την αγωνία και ένα αποστασιοποιημένο βλέμμα προς τα θέματα, καθώς επίσης και με την απουσία σαφούς φυσικής παρουσίας.

H Λία Καζάκου γεννήθηκε το 1980. Εργάζεται και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε εκθέσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο και τη Βιέννη. Αυτή είναι η δεύτερη ατομική της έκθεση στην γκαλερί Donopoulos International Fine Arts.