Η γκαλερί Donopoulos IFA παρουσιάζει την επετειακή της έκθεση, για τα 10 χρόνια της λειτουργίας της.

Στη δέκατη επέτειό της, η γκαλερί Donopoulos IFA παρουσιάζει δύο καλλιτέχνες, οι οποίοι εστιάζουν στην ανθρώπινη μορφή. Αμφότεροι διερευνούν νέες πιθανότητες σε μια θεματική που έχει απασχολήσει ένα πλήθος καλλιτεχνών ανά τους αιώνες. Ο καθένας τους προσεγγίζει την ανθρώπινη φιγούρα χρησιμοποιώντας ένα διαφορετικό καλλιτεχνικό μέσο έκφρασης˙ ο Demetz μέσω της γλυπτικής λαξεύοντας το ξύλο, ενώ ο Ασλανίδης μέσω της ζωγραφικής πραγματευόμενος τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ενταχθεί μια μεμονωμένη φιγούρα στο ζωγραφικό χώρο.

Οι ξύλινες μορφές του Gehard Demetz(1972) είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού διαμόρφωσης και λάξευσης. Ο Ιταλός καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μικρά κομμάτια ξύλου, τα οποία συνδυαστικά δομούν φιγούρες ακαθόριστης ηλικίας· μοιάζουν με παιδιά που όμως ταυτόχρονα έχουν έκφραση ενηλίκου. Τον καλλιτέχνη απασχολεί η ικανότητα των παιδιών να συνδέονται συνειρμικά με το ασυνείδητο, και τα γλυπτά του μοιάζουν να αντανακλούν την απώλεια αυτής της ικανότητας.  Οι φιγούρες αναπαριστώνται με απροσδόκητα χαρακτηριστικά, σε κωμικές ή αμήχανες καταστάσεις. Αυτό προσδίδει στα έργα μια αίσθηση χιούμορ, συνδυαζόμενη ταυτόχρονα με την αίσθηση της μελαγχολίας και του αισθητού βάρους της ζωής. Υπό αυτή την έννοια παρατηρείται και η σύνδεση με τη ζωγραφική του Νίκου Ασλανίδη. Στο έργο και των δύο καλλιτεχνών, μπορεί κάποιος να αισθανθεί ότι οι φιγούρες αναμετρώνται με τις εξωτερικές δυνάμεις της ζωής.

Πώς να δημιουργήσεις ένα περιβάλλον όπου η ανθρώπινη μορφή θα λειτουργεί με αληθοφάνεια; Ο Νίκος Ασλανίδης (1980) απαντά σε αυτό το ερώτημα με ζωγραφικούς όρους στην επιφάνεια του καμβά. Χρησιμοποιώντας πολλαπλές στρώσεις χρώματος, άλλοτε διάφανες και άλλοτε τραχιές, ο καλλιτέχνης με έδρα τη Θεσσαλονίκη προσδίδει βάθος στους χαρακτήρες του. Οι πίνακες αναπαριστούν περισσότερο την ανθρώπινη κατάσταση, παρά συγκεκριμένα πρόσωπα. Επίσης, η κίνηση αποτελεί μέρος της έκφρασης των μορφών, αφού μοιάζει σαν να μπορεί κάποιος να δει τις φιγούρες σε διαφορετικές στιγμές, γεγονός που εξηγεί, για παράδειγμα, ένα διπλό ζεύγος χεριών ή τη διαδοχική στρέψη ενός κεφαλιού. Συμπυκνώνοντας διαφορετικές στιγμές ζωντανεύει η ουσία της ανθρώπινης μορφής. Υπάρχει ένα υπόστρωμα σοβαρότητας και μελαγχολίας, παρότι τα χρώματα στους πίνακες του Ασλανίδη είναι έντονα, οι κινήσεις αβρές και οι πράξεις στις οποίες επιδίδονται οι μορφές γεμάτες ζωντάνια ή μυστήριο. Η αίσθηση της αποξένωσης και ένα αίσθημα παραδοξότητας είναι χαρακτηριστικά που τόσο ο Ασλανίδης όσο και ο Demetz έχουν την ικανότητα να προσδίδουν στα έργα τους.

Η σύλληψη της παρούσας έκθεσης αντανακλά την κινητήριο δύναμη και το όραμα της γκαλερί Donopoulos International Fine Arts (DIFA), όπως αναπτύχθηκαν στη διάρκεια των δέκα τελευταίων ετών. Η γκαλερί στοχεύει στο να συνδέσει την Ελληνική σκηνή με το διεθνή κόσμο της τέχνης, και αυτό επιτυγχάνεται μέσω της αμφίδρομης κινητικότητας. Ξένοι καλλιτέχνες που εργάζονται σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, με πολλά διαφορετικά υπόβαθρα, καλούνται να εκθέσουν τα έργα τους στη γκαλερί της Θεσσαλονίκης. Έλληνες καλλιτέχνες βρίσκουν στήριξη για να εκθέσουν στο εξωτερικό και να συνεργαστούν με ξένα ιδρύματα.

O Gehard Demetz έκανε την πρώτη του έκθεση στη γκαλερί Donopoulos το 2014. Η Adriana Molder, που εργάζεται στη Λισσαβόνα και στο Βερολίνο, εντάχθηκε στο πρόγραμμα το 2012.Ο Philip Tsiaras παρουσίασε τα έργα του το 2009.Ο Wolff Hamm που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο εξέθεσε τη δουλειά του το 2010. Νωρίτερα φέτος, ο Willem Harbers παρουσίασε το έργο του μαζί με τον Χριστόφορο  Δουλγέρη σε έναν Ελληνο-Ολλανδικό διάλογο. Ο Γερμανός καλλιτέχνης KaiRichter πρωτοεμφανίστηκε το 2013. Ο γεννημένος στην Ουκρανία Aljoscha, που εργάζεται στη Γερμανία, παρουσίασε τα γλυπτά του το 2010. Η Donopoulos IFA εκπροσωπεί την κληρονομιά του Γιώργου Λάππα, ο οποίος υπήρξε μία από τις πλέον σημαίνουσες φωνές της Ελληνικής τέχνης τις τελευταίες δεκαετίες. Η γκαλερί παρέμεινε πιστή σε Θεσσαλονικείς καλλιτέχνες κατά την πρώιμη φάση του έργου τους, όπως ο Νίκος Ασλανίδης και η Λία Καζάκου. Ο Απόστολος Παλαβράκης δεν είναι απλά ένας καλλιτέχνης που εκπροσωπείται από τη γκαλερί, αλλά επίσης εκείνος που στήριξε την εξέλιξη της γκαλερί σε διεθνή πλατφόρμα μέσω της δουλειάς του ως επιμελητής , δημιουργώντας δεσμούς μεταξύ της Ελλάδας, της Γερμανίας και ακόμα παραπέρα.

Από τότε που η οικονομική κρίση χτύπησε την Ευρωπαϊκή ήπειρο και αναδιαμόρφωσε την πραγματικότητα πολλών ανθρώπων, η λειτουργία μίας γκαλερί σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα έχει γίνει πραγματικά δύσκολη, αν όχι μια αληθινή πρόκληση. Μένοντας συνεχώς πιστή στην επιδίωξη των στόχων της, η γκαλερί Donopoulos IFA όχι μόνο επικεντρώθηκε στο να κρατήσει την τέχνη στο προσκήνιο της ζωής στη Θεσσαλονίκη, αλλά επιπλέον αντιπαρατέθηκε σε μια νοοτροπία, τοπικισμού και απαισιοδοξίας. Η γκαλερί προσφέρει ελπίδα και επιμονή, συνεχίζοντας ένα πρόγραμμα που στηρίζεται στις διεθνείς ανταλλαγές και σε έναν ανοιχτό Ευρωπαϊκό διάλογο.